«ՀԱՅԱՑՔԸ՝ ՍԵՎԵՌԱԾ ԱՆԴՈԿԻՆ»… «Ծովի երեսն է փրփուրը ելնում,Փայլփլում մի պահ, իբր մարգարիտ,Մինչ մարգարիտը խորքում է լինում,Խորի՛ց է ծնվում գանձը ճշմարիտ: Բայց այսպես խոսեց փրփուրն այդ մասին. Բայց իր վայելքը երկար չտևեց,Մի քամի ելավ, փրփուրը ցրվեց,Հետքն էլ չմնաց ծովի երեսին…Մինչ մարգարիտը, երբ խորքից հանվեց,Ձեռքե-ձեռք խլվեց… «Գա՜նձ է, գա՛նձ,- ասին,-Ահա՛ Մայր ծովի միակ փա՛ռքը մեծ»: …Մարդիկ կան, … Շարունակել կարդալ «ՀԱՅԱՑՔԸ՝ ՍԵՎԵՌԱԾ ԱՆԴՈԿԻՆ»…