ՈՐՊԵՍ ՄՇՏԱՎԱՌ ԼՈՒՅՍ

Հայկեան ուսմունքն անգին մի գանձարան է՝ մշտավառ մի Լույս, որով հազարամյակներ շարունակ դաստիարակվել են Հայկազունիները՝ իրենց Նախահայրերի կերտած արժեհամակարգով:
Ձգտելով կատարելության՝ որպես օրինակ ունենալով մարդկային բարձրագույն առաքինությունները խորհրդանշող Դիցերին, վսեմախոհ ու քաջ Հայորդիք հետևում էին և ցարդ հետևում են իրենց Նախնիների Իմաստնությանը՝ ամեն ինչում և ամենուր պահելով «կանոնական չափը», «զգաստությունը»:
Ոգուն՝ բերկրանք, մարմնին՝ առողջություն պարգևող աղբյուրն է անձի հավասարակշռությունը, որը ծնում, սնում է մշտարթուն և հանդարտ միտքը, ողջախոհությունը, զգոնությունն ու արդարամտությունը:
Մարդու առողջ կյանքի և կենսագործունեության համար անհրաժեշտ սննդին, բնականաբար, հատուկ ուշադրություն է դարձվել վաղնջական ժամանակներից ի վեր:
Հայկեան ուսմունքը կարևորում է ճիշտ սննդակարգը՝ հիմնված բուսական սննդի վրա: Արևի ջերմությամբ հասունացած բույսերը, հատիկները, մրգերն ու բանջարեղենն իրենց բարերար ազդեցությամբ նպաստում են մարդու մարմնի և մտքի կանոնավոր գործունեությանը:
Հայկազուն Քրմերն Արևորդիներին հորդորել են սնվել Արևի ճառագայթների կենարար լույսը կլանած բուսականությամբ: Եվ այսօր էլ նրանց սերունդները մեզ հիշեցնում են այդ պատգամը՝ շեշտելով պահեցողությամբ մարմինը մաքրելու, ինչպես և խոկմամբ միտքը պարզելու, ոգու անդորրն անխռով պահելու կարևորությունը:

Հայկեան տոմարով Հրոտից ամսվա Հրանտ օրը նշվող Տրնդեզի տոնին հաջորդող Պահքի շրջանին անդրադառնալով՝ Հայկեան Միաբանութեան Քրմական դասի ներկայացուցիչ Քուրմ Հարութ Առաքելյանը շեշտում է սննդամթերքի խիստ սահմանափակման անհրաժեշտությունը, կենդանական սննդից հրաժարումը՝
Հայոց Ամանոր-Զատիկը գարնանային օրահավասարին՝ Արեգ ամսվա Արեգ օրը (մարտի 21-ին) մաքրված, նորացված ոգով և մարմնով դիմավորելու նպատակով։
Ներկայացնելով «Լուսավորյալ Հայկազուն՝ Իրանում ծնված Արշավիր Տեր-Հովհաննիսյանի» «Հումակերություն» (Բուսակերություն) գիրքը, ուր հեղինակն անդրադառնում է հնագույն իմաստությանը, նա գրում է.
«Եվ թող լինի, որ մեր Արարչի Կենարար Լույսը կյանքի աղբյուր դառնա բոլոր Բարեպաշտ Հայկազունների սրտում»…

«Հին իմաստունները հոգևոր կենսոլորտի հետ հաղորդվելու համար ունեին մշակված համակարգ, որը զարգացնում, բացահայտում էր մարդու մտքի զգայարանը» (ԱՏԵՐՀՈՎ — Արշավիր Տեր-Հովհաննիսյան, 1898-1990):
